دست و مشک و علم

دست و مشک و علم

چشمم از اشک پُر و ، مشک من از آب تهی است

جگرم غرقه به خون و تنم از تاب ،  تهی است

گفتم از اشک کنم آتش دل را خاموش

پر ز خوناب بوَد ، چشم من از آب تهی است!

به روی اسب ، قیام و به روی خاک ، سجود

این نماز ره عشق است ، ز آداب تهی است

جان من می برد ، آبی که از این مشک چکد

کشتی ام غرق در آبی که ز گرداب ، تهی است

هر چه بخت من سرگشته به خواب است حسین !

دیده ی اصغر لب تشنه ات از خواب ، تهی است

دست و مشک و علمی ، لازمه ی هر سقاست

دست عباس تو از این همه اسباب تهی است

مشک هم اشک به بی دستی من می ریزد

بی سبب نیست اگر مشک من از آب ، تهی ست !

سید شهاب موسوی یزدی(شهاب)

من می گویم ، شما بگریید/علیرضا قزوه/انتشارات سوره ی مهر/1389/ص163